Ulucami’de uzun yıllar müezzinlik yapmış, Bursa'nın manevî ikliminde derin izler bırakmış Üftade Hazretleri’ne ait olan bu beyit, caminin ruhuna yaraşır bir zarafetle ifade edilmiş dualı bir övgüdür. Ariflerin bir kısmınca “beşinci mescid” olarak anılan Ulucami’ye yönelik bu sözler, onu ziyaret edenlere dair latif bir temennidir.
Günümüz Türkçesiyle anlamı ise şöyledir:
“Ey ulu cami, ey büyüklerin buluştuğu mekân; seni gece gündüz ziyaret edenlere ne mutlu, ne büyük saadet!”
Bu beyit, yalnızca bir şiir değil, aynı zamanda Ulucami’ye yönelen her adımın ne kadar değerli olduğunu hatırlatan bir maneviyat çağrısıdır.