İç içe geçmiş dört büyük celî sülüs "vav" harfinin ortasında yer alan ifade, Hz. Peygamber’e isnat edilen bir söz olup, "Vav’lardan sakının." anlamına gelmektedir. Bu uyarının ardında, kimi zaman insana ağır sorumluluklar yükleyebilecek bazı kavramların sembolik olarak “vav” harfiyle temsil edildiği düşünülür. Bunlar arasında velâyet, veraset, vekâlet, vesayet, vezaret (vezirlik), vakıf malları ve vallâhi gibi ifadeler yer alır.
Söz konusu “vav” harflerinin yılanvari şekilde birbirine dolanarak tasvir edilmiş olması, izleyende sakınma ve tedbir duygusunu uyandırmayı amaçlamış gibidir. Harflerin sağında ve solunda ise kûfi hatla işlenmiş iki ifade, adeta birer arma gibi yerleştirilmiştir: “Kâle’n-nebiyyü aleyhi’sselâm” ve “Sadeka rasûlullâh.”
Vav’ların hemen altında yer alan beyitte ise, bu kıymetli hattın yazım ve tezhip işlerini üstlenen iki isme atıf yapılır. 1855 yılında yaşanan büyük depremin ardından Sultan Abdülmecid’in emriyle görevlendirilen bu sanatkârlar, hattat Muhammed ve müzehhip Şefik’tir. Talik hatla yazılmış olan beyitte, şu anlam ifade edilir:
“Bu yazıların tashih ve tezhip edilmesi emredildiğinde, Muhammed ile aciz Şefik derhal bu görevi yerine getirdiler.