Bu “Âyetü’l-Kürsî” makıli üslupta yazılmıştır. Makıli, ilk dönem yazı türlerindendir ve sözlük anlamı “sığınılacak yer” demektir. Ayetü’l-Kürsî bir müminin şerlere ve musibetlere karşı sığınabileceği en muhkem kalelerden biri sayıldığı için onun bu tarzda yazılması ayrı bir özellik taşır. Yazının tam ortasında yer alan şefaatle ilgili kısım öne çıkarılmak istenircesine daha seyrek ve bariz yazılmıştır.